WOJNA NA POZIOMIE DEFINICJI

 

W tradycyjnej historii świata wojny były deklarowane. Państwo wypowiadało wojnę drugiemu państwu. Wiadomo było jakie są pretensje, cele, casus belli, toczyła się o nie batalia a na koniec przychodził traktat pokojowy który był niejako podsumowaniem wojny i ustalał powojenne realia. Wszystko było jasne od początku do końca. I wojna światowa była wojną wypowiedzianą, II już nie do końca , bo przecież Hitler zaatakował Polskę bez formalnego wypowiedzenia wojny. Dla przywódcy Rzeszy Polska była jedynie celem  ataku hybrydowego, rzeczywiste wypowiedzenie wojny, którą my teraz nazywamy "drugą światową" nastąpiło 3 września a dotyczyło rzeczywistych przeciwników Anglii i Francji a nie ich alianta Polski. Podobnie było w 1941, Hitler rozszerzając wojnę z Europy na cały świat, wypowiedział ją USA a nie Rosji Sowieckiej, której nie uznawał za podmiot polityki.

Ten wstęp jest konieczny w chwili gdy coraz częściej myślimy o III wojnie światowej, o której nota bene sam papież już mówi że trwa w kawałkach, co pokazuje jak trudno zdefiniować jej początek. Patrząc na zmiany w obrębie samego tylko XX wieku nie mamy co się łudzić, że będzie to wojna wypowiedziana. Nie mamy już cesarzy, wodzów, którzy byliby w stanie wziąć na swe barki ciężar odpowiedzialności wobec Boga i historii. W ich miejsce mamy ekstrakt procesu demokratycznego, czyli polityków wybieralnych -ograniczone a jednocześnie bezwzględne jednostki, chciwe władzy i świadome jak się ją zdobywa, pozbawione wyobraźni i nieświadome odpowiedzialności. Ci ludzie nigdy niczego nie postanowią, bo nie potrafią; niczego nie zdecydują bo się boją. Jedyne co potrafią to tworzyć procedury którymi mogą zrzucić z siebie wszelką odpowiedzialność i delegować zadania na masę niezidentyfikowanych urzędników średniego szczebla, albo na algorytmy zarządzające, w bliskiej przyszłości AI. ONZ które powstało po to by konfliktom, zwłaszcza tym globalnym przeciwdziałać jest martwe, kto zatem zdecyduje dziś lub jutro o wybuchu III wojny światowej?

 

 Po stronie zachodniej mamy potężny blok NATO, który ma w swój statut wpisany Artykuł 5, mówiący o warunkach rozpoczęcia działań wojennych. To jest jeszcze w miarę jasno sformułowane, choć i pewnie tu w przypadku agresji konieczne byłoby konsylium prawników orzekających czy warunki traktatu zostały naruszone czy też nie. Jeszcze gorzej wygląda to po stronie wschodniej. Rosja swoją doktrynę wojenną tworzy płynnie, zmieniając definicje pod wpływem nastroju aktualnego gospodarza Kremla. Jeszcze wczoraj użycie broni jądrowej było dla Rosji możliwe w chwili gdy zagrożona zostanie suwerenność Rosji, co już samo w sobie jest zwrotem nieprecyzyjnym, bo kto ma orzec o tym zagrożeniu? Dziś Putin idzie jeszcze dalej zmieniając doktrynę i wprowadzając do niej passus mówiący o ataku konwencjonalnym przy wsparciu państwa jądrowego. Czym ma być to wsparcie? Dostarczeniem broni? Jak najbardziej. Wsparciem technologicznym? Doktryna o tym nie mówi, zatem podrzędny prawnik może ocenić, że tak. Doszliśmy do punktu, że w morzu wytworzonych dokumentów za które nikt nie weźmie personalnie odpowiedzialności, światową zagładę można wywołać całkowicie legalnie, tłumacząc się tylko tym że realizuje się politykę państwa, czyli w trochę podobny sposób jak tłumaczyli się hitlerowcy zmuszani do wykonywania rozkazów.

III wojna światowa nie wybuchnie na skutek dyskusji i sporów rozwiązania których wobec niemocy dyplomatycznej szukać trzeba będzie na drodze militarnej. Ona wybuchnie nagle gdy jakiś młody nieopierzony a pewny siebie prawnik napisze decydentowi, że zostały spełnione wszystkie warunki zawarte w procedurze xxx/yyy/zzz. Doktryna pozwala, artykuł zezwala, człowieka już w tym nie ma, nie mówiąc o Bogu, zatem niech giną miliardy.