ALFABET CZASÓW ZARAZY

AUTORYTET - Wyrocznia, Objawienie, Iluminacja - Najwyższy i niepodważalny organ określający znaczenie słów, sposób rozumienia i wartościowania. Nie bardzo wiadomo, w jaki sposób zostaje się Autorytetem. Najprostsza do niego droga prowadzi poprzez marksizm (Che Guevara, Chomsky, Michnik), ewentualnie jak w przypadku Daniela Cohn-Bendita - pedofilię. Przy pewnej dozie wytrwałości i samozaparcia, można status Autorytetu osiągnąć na drodze działalności terrorystycznej (Arafat, Mandela, Joschka Fischer). W ostatnich latach w Polsce ugruntowało się siłowe stawanie się autorytetem, tzw bondaryzm, co wygenerowało nową odmianę demokracji, tym razem z przymiotnikiem "walcząca". Jak wiadomo demokracja bez przymiotnikowa jest czysto reakcyjnym przeżytkiem.

BURKA - Długa szata zakrywająca całe ciało muzułmanki, z wyjątkiem oczu. Stanowi ciekawy ewenement w praktyce politpopu, w której niepisana zasadą jest popieranie wszystkiego tego, co zwalczają faszyści. W przypadku burki, za zakazem jej noszenia w miejscach publicznych, opowiadają się zarówno faszystowscy islamofobii, jak i środowiska wierne polityczno-poprawnej ortodoksji. Paradoks ten, może znaleźć wytłumaczenie tylko w warstwie praktycznej (nigdy ideologicznej) i jest nim obawa, że pod burką może skutecznie skryć się także faszysta, homofob, lub inny demon, unikając w ten sposób wykrycia i napiętnowania.

CYKLIŚCI - Jedni z Ojców Założycieli politycznej poprawności (politpopu). Ich rola nie do końca jest wyjaśniona, ale ponieważ od swego pojawienia się, byli przez faszystów kojarzeni i łączeni z innymi prekursorami - Żydami i masonami, musieli mieć znaczny wpływ na kształtowanie się politpopu. Przypuszcza się, że cykliści są bezpośrednimi poprzednikami ekologów a być może mieli udział w formułowaniu polityki pro gejowskiej. Ich związki z pedałami nie ulegają wszak żadnej wątpliwości.

DEMOKRACJA - System wyłaniania władz, spośród wcześniej zatwierdzonych i namaszczonych przez Autorytety, kandydatów. Nie ma nic wspólnego z władzą ludu (demos-krateo, gr.), stanowi raczej rozwiniętą formę liturgiczną, obarczoną licznymi dogmatami i ograniczeniami.
Charakterem liturgicznym przypomina nieco katolickie egzorcyzmy, w których rytuał jest powtarzany, aż do osiągnięcia pożądanego efektu, co zostało najpełniej zobrazowane podczas irlandzkiego referendum, dotyczącego Traktatu Lizbońskiego a obecnie zostało wdrożone w Rumuni.
Jednym z przesądów związanych z demokracją, jest teza, że "większość zawsze ma rację". W politycznej poprawności, rację mogą mieć tylko Autorytety i to one decydują, kiedy większość ma rację a kiedy się myli. Przykładem "błędnej większości" jest podejście społeczeństw do kary śmierci. Ponieważ jest ono błędne, nigdy nie może zostać poddane pod głosowanie, a przynajmniej tak długo, dopóki świadomość społeczna nie zjednoczy się z wolą Autorytetów.

EKOLOGIA - Jedna z form kultu, dopuszczalna przez polityczną poprawność. W przeciwieństwie do tradycyjnych religii nie ingeruje w sferę prywatną człowieka, ale skupia się na obronie praw istot dotąd wykluczonych - zwierząt, roślin i samej Ziemi, traktowanej istotowo. Dzięki tym cechom jest religią postępową a jej kapłani dzierżą władzę oceniania uchwalanych praw, czy wdrażanych inwestycji, które w imieniu swych niemych podopiecznych, mogą wstrzymać, lub za niewielką opłatą na rzecz "środowiska" - zezwolić na realizację.
Dzięki swej efektywności w ściąganiu danin, religia ta wciąż się rozwija, wydając z siebie, pochodne odłamy w postaci klimatologii a być może w najbliższej przyszłości także mineraologii. Jest rzeczą oczywistą, że swych reprezentantów potrzebują nie tylko zwierzęta czy górne warstwy atmosfery, ale także surowce i minerały, którym zagraża rabunkowa gospodarka faszystowska.

FASZYZM - Ogólne określenie Zła. Faszystą może być każdy, bez względu na poglądy polityczne. Niekoniecznie zatem, jest to ktoś dążący do silnego państwa i zjednoczenia narodowego wokół autorytarnie narzuconego programu. Z definicji, faszystą jest automatycznie, każdy homofob, ksenofob, rasista, nacjonalista a nawet zwykły konserwatysta. W potocznym rozumieniu faszystką będzie gospodyni domowa nie pochwalająca aborcji, studentka sprzeciwiająca się feminizmowi a nawet dziecko recytujące "Murzynka Bambo". Zidentyfikowanie oponenta, jako faszysty, zwalnia z wszelkiej z nim dyskusji i konieczności przedstawiania argumentów. Faszystę należy ignorować i eliminować z życia politycznego. W warstwie religijnej poprawności, faszyści są personalizacją demonów.

GEJ - Osobnik uważający, iż z racji swych upodobań seksualnych, należą mu się szczególne prawa i specjalne traktowanie. W walce o nie, nie uznaje żadnych kompromisów, doprowadzając skutecznie do tego, że każdy sprzeciw wobec jego żądań, eliminuje sprzeciwiającego się, ze społeczności "cywilizowanych inaczej". Określenie "gej" pochodzi z języka angielskiego i oznacza "wesołka", co kompletnie nie odpowiada rzeczywistości, w której geje kojarzeni są raczej ze złością i pretensjami.

HOMOFOB - Błędne określenie osoby, starającej się traktować homoseksualistów na zasadach ich równości wobec prawa, czyli odmawiającej im nadzwyczajnych przywilejów z racji upodobań. Określenie pochodzące z greckiego (phobos - strach, lęk), sugeruje strach przed homoseksualistami, podczas gdy bardziej adekwatnymi uczuciami, mogłoby być obrzydzenie, ewentualnie politowanie. Język poprawności politycznej, nie przewiduje adekwatnego określenia "heterofob", w związku z czym zjawisko takie nie istnieje.

INKWIZYCJA - Grzech pierworodny, którym obarczeni są wszyscy potencjalni faszyści, a zwłaszcza Ci o proweniencji katolickiej, od momentu urodzenia. Stanowi on, dla politpopu uzasadnienie i usprawiedliwienie wielu postaw. Z jednej strony uzasadnia wykluczenie katolików ze społeczeństwa troską o jego ochronę przed ponownym wprowadzeniem Inkwizycji, o czym jak wiadomo marzy każdy katolik. Z drugiej strony, Inkwizycja usprawiedliwia wszystkie możliwe zbrodnie, jakimi faszyści próbują obarczać światłe pierwowzory poprawności politycznej, jakimi były Rewolucja Francuska i komunizm. Przywołanie Inkwizycji, powinno być zatem argumentem ostatecznym, gdy ktoś próbuje wspominać 100 milionów ofiar komunizmu, czy też ofiary terroru jakobińskiego. Pamiętać należy, że były to konieczne ofiary, służące eliminacji wstecznictwa i ciemnogrodu, podczas gdy Inkwizycja hamowała postęp.

NACJONALIZM - Mimo że poprawność polityczna szeroko propaguje wszystkie możliwe formy miłości, we wszystkich możliwych układach, zachowało się w niej ciągle jeszcze drobnomieszczańskie zapotrzebowanie na wykluczające zboczenie. Rolę takiego nieakceptowanego i potępianego zboczenia, pełni tu miłość do Ojczyzny i Narodu, ujęta w wybitnie pejoratywnym brzmieniu słowa "nacjonalizm".
Nacjonalista w politpopowym slangu, obowiązkowo musi nienawidzić wszystkich innych nacji, eliminując niepotrzebną w związku z tym definicję "szowinizmu". Przyjęcie takiego założenia, pozwala zatem zakwalifikować go do grona "wrogów tolerancji", w związku z czym można, a nawet trzeba wykluczyć go z zasięgu jej oddziaływania. Uwaga nie należy sugerować się słowami papieża Piusa XI, który o nacjonalizmie powiedział: "Prawy porządek chrześcijańskiego miłosierdzia nie zabrania prawowitej miłości Ojczyzny, ani nacjonalizmu. Przeciwnie, kontroluje on go, ożywia i uświęca."

PARYTET - Ponieważ demokracja sprowadzona została do liturgicznej celebracji a większość wciąż jeszcze może, w przeciwieństwie do Autorytetów, błądzić; wprowadzono mechanizmy korygujące tą niedoskonałość. Parytet jest właśnie taką próbą naprawienia szkód, jakie może generować niekontrolowana demokracja. Najbardziej znanym jego przykładem jest określenie ilości kobiet i mężczyzn mogących zasiadać zarówno w organach wybieralnych, jak i pochodzących z nominacji. System parytetowy dopiero się rodzi i obecna jego postać daleka jest od doskonałości. Już dziś wiadomo, że konieczne będzie dalsze parytetowanie grup, tak by wszystkie mniejszości mogły być godnie reprezentowane. W grupie kobiet należy np. określić, jaki procent z nich musi być lesbijkami a w kolejnym kroku, ile kobiet powinno być leworęcznych a ile praworęcznych. Konieczne będzie też ustalenie parytetów pod kątem koloru skóry, (co już jest wdrażane w USA) oraz wyznawanej religii.

ŚREDNIOWIECZE - Jedyna rzecz, którą w bezstresowym wychowaniu, można wykorzystywać do straszenia dzieci. A robi się to tak: "W średniowiecznej Europie, żyli sami faszyści, którzy w przerwach między urządzaniem krucjat i pogromów, masowo palili na stosach feministki i Autorytety, hamując tym samym postęp. Ponieważ nie mieli internetu, Facebooka i Instagrama, nie miał ich kto oświecać i dlatego czasy te nazywamy "ciemnymi wiekami". Kultura tkwiła w ustawicznym marazmie, zajmując się wznoszeniem bezużytecznych budowli służących do krzewienia przesądu i prymitywnych, pozbawionych abstrakcji malowideł. Kobiety zmuszane były do rodzenia dzieci, parady homoseksualne były zakazane a imigracja islamska, powstrzymywana w barbarzyński i niehumanitarny sposób zbrojny."

TOLERANCJA - W zamierzchłych czasach, gdy lud był nieoświecony i jęczał w łańcuchach gnębiącego go bez powodu kleru i szlachty, słowem tym określano zrozumienie i pewien stopień akceptacji dla zachowań niemieszczących się w ogólnie przyjętych granicach. W naukach ścisłych do dziś zresztą tolerancja oznacza pewien zakres akceptowalnego odstępstwa. Obecnie dzięki postępowi i wyrokom Autorytetów, tolerancję rozciągnięto na wszelkie możliwe odstępstwa, zboczenia i perwersje, znosząc jakiekolwiek granice i czyniąc z niej obowiązek niemalże bezwzględny. Ponieważ jednak absolutyzacja tolerancji mogłaby doprowadzić do pewnych problemów logicznych (należałoby np. tolerować homofoba), wyposażono ją w pewien rodzaj wyjątku od reguły - nadregułę - "Nie ma tolerancji dla wrogów tolerancji".

WALENTY - W faszystowskim języku znany jako święty Walenty - patron umysłowo chorych, idealnie nadaje się na patrona politycznej poprawności, zwłaszcza że przy okazji jest też patronem zakochanych, czyli osób, pozostających w podobnym stanie, jak ludzie znajdujący się pod wpływem politycznej poprawności. Najbardziej charakterystycznymi cechami tego stanu są: otumanienie, utrata kontaktu z rzeczywistością, słowotok i chwilowe zaprzestanie używania mózgu.

 
ZARAZA - Najbliższe rzeczywistości zobrazowanie wszelkich polityczno-poprawnościowych, genderowych i generalnie rewolucyjnych i antyludzkich odchyleń. Powstańczy poeta "Ziutek" czyli Józef Szczepański mianem czerwonej zarazy określił nadciągającą ze wschodu dzicz, zaś 70 lat później krakowski arcybiskup Marek Jędraszewski podobnymi słowy z tym że czerwień zastąpiła tęcza, opisał współczesną nam dzicz kulturową. Trafność obu określeń znakomita, tyle że o ile Ziutek trafił do podręczników i antologii poezji, duchownego chciano ciągać po sądach. Świadczy to tylko o tym, że zaraza przez te 70 lat dokonała rzeczywistych spustoszeń w organizmie. Jak każda zaraza, nie ma na nią lekarstw, antybiotyków, trzeba ją po prostu przeczekać.