ŻYDZI, HAMAS I TRZECIA ŚWIĄTYNIA

 

Kiedy po raz pierwszy 15 lat temu pisałem o planach odbudowy Świątyni Jerozolimskiej temat ten wywoływał co najwyżej pobłażliwy uśmiech lub wzruszenie ramion. Choć już nie wrzucany do worka z teoriami spiskowymi, jednak daleko mu było do głównego nurtu rozważań o współczesnym świecie. Najczęstsze komentarze jakie można było wtedy usłyszeć to "mrzonki" czy "marzenia garstki fanatyków", dziś coraz częściej okazuje się, że nie tylko jest to poważny temat ale wręcz jeden z najistotniejszych czynników geopolitycznych, co wcale jeszcze nie oznacza że temat zdołał się przebić do świadomości większości odbiorców.

 

Amerykański profesor Uniwersytetu Bostońskiego Ryszard Landes, dyrektor Centrum Studiów Millenijnych przyznał, że cechą amerykańskich elit politycznych jest pogarda, jaką darzą sprawy religijne, które według nich służą jedynie płytkiej instrumentalizacji, jednak zdaniem profesora są one największym podskórnym czynnikiem nowoczesnej historii. Zdaniem Landesa elity bagatelizują wpływ czynnika religijnego w nieustającym konflikcie bliskowschodnim, odczytując go jako zderzenie posługującego się hasłami religijnymi islamskiego fundamentalizmu, z broniącym swojego stanu posiadania świeckim państwem izraelskim. „W istocie mało rozumieją!”.

Całkiem niedawno, gdy Hamas przeprowadził 7 października 2023 najbardziej krwawy w historii atak na Izrael, jego rzecznik prasowy Abu Ubaida uzasadniając powody agresji, jako jeden z nich  podał “sprowadzanie czerwonych krów” do Ziemi Świętej. Umknęło to wówczas mediom, nikt się nie roześmiał ale i nie komentował. Kiedy kilka dni później Iran ostrzeliwał Izrael, prasę obiegło zdjęcie premiera Netanjahu w schronie, razem z jedną z wspominanych przez Hamas jałówek. Dlaczego są one aż tak cenne? Dlaczego znalazły się w centrum polityki i zainteresowania możnych tego świata? Nie da się tego zrozumieć nie wracając do historii.

 

Druga Świątynia zbudowana po powrocie Żydów z niewoli babilońskiej została zburzona przez Rzymian, dokładnie tak jak zapowiedział Jezus Chrystus, jeszcze za życia pokolenia, które tych słów słuchało, dokładnie w 40 lat po ukrzyżowaniu. Przez 40 lat stała ona całkowicie już bezużyteczna. Symbolem jej końca stało się opisane w ewangeliach rozdarcie zasłony chroniącej Święte Świętych, a nowa świątynia, którą odbudował w trzy dni Chrystus rosła już wszędzie od Jerozolimy po Rzym. To co dla nas chrześcijan tak proste i oczywiste dla Żydów od 2000 lat stanowi największy problem tożsamościowy. Nie powiodły się próby restytucji podjęte przez zwolenników okrzyczanego "mesjaszem" Szymona Bar Kochby w 135 roku, katastrofą skończyła się też odbudowa, którą zainicjował odstępczy cesarz i wnuk Konstantyna Wielkiego, Julian Apostata. Te ostatnie wydarzenia tak opisywał Hermiasz Sozomen, żyjący w V wieku  historyk Kościoła starożytnego:

A kiedy odrzekli, że po zburzeniu Świątyni jerozolimskiej ani się nie godzi, ani nie pasuje do ojczystego obyczaju, aby utraciwszy swoją stolicę praktykować to wszystko na innym już miejscu, wtedy cesarz dał pieniądze z sum państwowych i rozkazał im podnieść z gruzów Świątynię; mieli sprawować kult tak, jak to czynili przodkowie, i składać ofiary według dawnego obrzędu. (...) I zebrawszy mistrzów budownictwa zaczęli gromadzić materiały i oczyszczać teren budowy. Z tak zaś wielką ochotą nad tym się trudzili, że nawet ich niewiasty wynosiły w zapaskach na łonie ziemię z gruzem, a naszyjniki i wszelkie inne niewieście ozdoby chętnie składały na pokrycie kosztów związanych z budową. Wszelkie inne sprawy zeszły na drugi plan wobec tego przedsięwzięcia (...)

W czasie prac, według chrześcijańskich kronikarzy, odgruzowano i uprzątnięto plac budowy, położono kamień węgielny i przystąpiono do pracy. Jednak Żydom nie dane było jej zakończyć. Trzęsienie ziemi, wybuch ognia, który według Cyryla biskupa Jerozolimy spełniał proroctwo Daniela, powtórzone przez Chrystusa w Ewangelii św. Mateusza (Mt 24, 2), a w końcu znaki krzyża, które pojawiły się na ubraniach robotników, a których nie dało się usunąć, spowodowały ostateczny upadek żydowskich planów. „A Świątynia w tych warunkach nie tylko że nie została wówczas odbudowana, ale uległa ostatecznej zagładzie” – podsumował całą sprawę kronikarz Sokrates.

Ktoś powie; gdyby Żydzi byli mądrzy zrozumieli by te znaki, zapytaliby sami siebie dlaczego Bóg który tak często przemawiał do ich przodków od ponad trzech wieków zamilkł a ich naród spotykają same katastrofy. Niestety aż do końca czasów na ich oczy nałożone zostało bielmo, tak że nawet widząc znaki zupełnie inaczej je odczytują. Także i tu, nie wiadomo dokładnie kiedy, na świątynnym wzgórzu odkryto nieczystość (ohydę spustoszenia) i ją obarczono odpowiedzialnością za to co się wydarzyło. Tradycja przekazywana przez Talmud mówi, że w stosie drewna w miejscu, gdzie znajdował się Dziedziniec Kobiet w Świątyni, znaleziono niepogrzebane kości ludzkie, co powoduje automatycznie nieczystość rytualną wzgórza świątynnego. Gersham Gorenberg, dziennikarz i autor apokaliptycznego thrillera The End of Days podkreśla, że prawo rabinackie zakazuje wstępu Żydom na Górę Świątynną bez uprzedniego rytuału oczyszczenia. Aby rozpocząć prace budowlane, rabini muszą oczyścić miejsce pod świątynię. Do tego celu potrzebna jest - i tu dochodzimy do naszego punktu wyjścia -„czerwona jałówka bez skazy”, opisana w Księdze Liczb:

Mówił znów Pan do Mojżesza i Aarona:

«Oto rozporządzenie Prawa przepisanego przez Pana. Powiedz Izraelitom: Niech ci przyprowadzą czerwoną krowę bez skazy, na którą jeszcze nie wkładano jarzma.

Oddacie ją kapłanowi Eleazarowi, który każe ją wyprowadzić poza obóz, i zabije się ją w jego obecności.

Potem weźmie kapłan Eleazar nieco jej krwi na palec i pokropi siedem razy ową krwią od strony wejścia do Namiotu Spotkania.

Wreszcie spali się krowę w jego obecności, zarówno skórę, jak mięso, krew i zawartość jelit. Teraz weźmie kapłan drzewo cedrowe, hizop oraz nitki karmazynowe i rzuci to na ogień, w którym płonie krowa.

Następnie wypierze kapłan szaty swoje i obmyje ciało wodą; po spełnieniu tych czynności wejdzie do obozu, lecz pozostanie nieczystym aż do wieczora.

Również ten, który palił krowę, wypierze w wodzie szaty swoje, obmyje ciało i pozostanie nieczystym aż do wieczora.
Mąż czysty zbierze popiół krowy i złoży go na czystym miejscu poza obozem, aby dla społeczności Izraelitów był przechowany do przygotowania wody oczyszczenia; jest to ofiara za grzech.

 

Większość żydowsko-ortodoksyjnych uczonych wierzy, że dopiero Mesjasz ostatecznie odbuduje Świątynię, a niektórzy z nich wręcz wzywają do jej natychmiastowego zbudowania w obecnych czasach, tak by w ten sposób przyspieszyć jego nadejście. Stąd właśnie po odzyskaniu kontroli nad Jerozolimą w 1967 ruch świątynny zaczął się dynamicznie rozwijać. Powstał Instytut gromadzący naczynia liturgiczne i szaty dla kapłanów i lewitów. Wykupiony został fragment Ogrodu Oliwnego, gdzie ma zostać przygotowana woda oczyszczenia. Są w końcu jałówki które na świecie w takiej postaci jak opisana w Biblii nie pojawiały się od tysiąca lat. Tu z kolei w sukurs Żydom przyszła współczesna genetyka.

Kluczową rolę w sprowadzeniu jałówek do Ziemi Świętej odegrał Icchak Mamo z Uvne Jerusalem, grupy zaangażowanej w budowę nowej świątyni. Poszukiwania zaprowadziły Mamo nie do żydowskich hodowców, ale do chrześcijańskich ranczerów oddalonych o tysiące mil. Aby obejść surowe przepisy obowiązujące w tamtym czasie, które zakazywały eksportu amerykańskiego bydła do Izraela, jałówki zostały zaklasyfikowane jako „zwierzęta domowe”. Sprowadzono je do Izraela we wrześniu 2023, na kilkanaście dni przed atakiem Hamasu, który jak już wiemy z wypowiedzi Abu Ubaida uznał to za jeden z powodów do wojny. Na potwierdzenie tej jednak karkołomnej i trudnej dla wielu do zaakceptowania tezy można jeszcze przytoczyć słowa imama Al-Ghazali wypowiedziane w meczecie Al-Aksa już po rozpoczęciu wojny. Mówił on że dla 2 miliardów muzułmanów żyjących od Toronto, przez Nowy Jork po Indonezję usunięcie Al-Aksy lub Kopuły na Skale jest “niewyobrażalne” i ostrzegł, że byłoby to równoznaczne z “otwarciem puszki Pandory, której nikt nie będzie mógł zamknąć”.

 

Niewyobrażalne nie jest już jednak niemożliwe, Izrael to już nie jest świeckie państwo próbujące u siebie naśladować wzorce zachodnich modeli politycznych, to coraz bardziej państwo wyznaniowe, w którym w rządzie aż roi się od fanatyków i ortodoksyjnych wyznawców Talmudu. Itamar Ben-Gewir, lider skrajnie prawicowej partii Żydowska Siła, od objęcia w 2022 r. teki ministra bezpieczeństwa wewnętrznego Izraela dwukrotnie wszedł na teren Wzgórza Świątynnego, dając wyraźnie poznać, w którym kierunku zmierza polityka rządu. Chaim Berkovits, członek ruchu Boneh Israel, deklaruje, że zapoczątkowanie kultu żydowskiego w Trzeciej Świątyni jest „tylko kwestią czasu”. Wiele wskazuje na to, że trzeba mu wierzyć. O perspektywach na najbliższe miesiące wypowiadał się ostatnio w "Do Rzeczy" jeden z największych polskich znawców tematu ks. prof. Waldemar Chrostowski.

– Kiedy coś dramatycznego wydarzy się na Wzgórzu Świątynnym, politycy i większa część środków masowego przekazu najpierw zaprotestują, ale wkrótce te protesty ucichną i przemówią fakty dokonane, wzmocnione starannie opracowaną propagandą proizraelską i prosyjonistyczną. Jest pewne, że zyska ona silne poparcie Stanów Zjednoczonych i znajdzie sprzymierzeńców wśród chrześcijan, nie tylko amerykańskich – stwierdził.

 

Trudno księdzu profesorowi nie przyznać racji i na to zapewne liczą też radykałowie z żydowskiego rządu, a ponieważ najłatwiej te cele osiągnąć w warunkach chaosu i wojny dla Bliskiego Wschodu ale też dla całego świata nie jest to zbyt zachęcająca perspektywa.